این روزها
امروز که داشتم به وبلاگ های مختلف سرک میکشیدم دیدم یه چیزی تقریبا بین همشون مشترکه واون احساس

تنهاییه .چیزی که فکر منو به خودش مشغول کرده اینه که چرا زمان مادر بزرگ های ما که نه تلویزیونی بود و نه

تلفنی نه کامپیوتری بود و نه اینترنت و نه دانشگاه و درس و مشقی چرا کمتر کسی احساس تنهایی میکرد؟

چرا این روزها ادم ها این قدر تنهان...؟